کفش ایمنی نسوز و رقابت تنگاتنگ شرکت های تولید کننده اش باعث جنگ میان کارگرانش شد

اگر افراد مستعد ژنتیکی از سنین پایین کفش ایمنی نسوز بپوشند و به طور مداوم این کار را انجام دهند، پودوکونیوز قابل پیشگیری است. با این حال، عدم استفاده روتین از کفش از دوران کودکی به عنوان متغیر اصلی آسیب پذیری در برابر پودوکونیوز مشاهده شده است.

مطالعه حاضر میزان استفاده از کفش های محافظ و عوامل اجتماعی-اقتصادی خانوادگی مرتبط با آن را در بین کودکان روستایی سن مدرسه در معرض خطر بالای بیماری ارزیابی کرد.

سرپرستان خانوار و فرزندان آنها (سن بین 9 تا 15 سال) در نظرسنجی خانوارها شرکت کردند. تقریباً نیمی (49.5٪) از کودکان استفاده کمتر محافظی از کفش داشتند، چه با پای برهنه راه بروند یا از کفش‌های محافظ در طیف وسیعی از موقعیت‌ها استفاده کنند.

دختران، بچه‌های بزرگ‌تر، آن‌هایی که در کلاس‌های بالاتر مدرسه بودند، آن‌هایی که از خانواده‌هایی با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر بودند، و کسانی که تعداد بیشتری جفت کفش داشتند، استفاده محافظتی بیشتری از کفش را گزارش کردند.

استفاده از کفش‌های محافظ در میان کودکان احتمالاً با افزایش وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده و تعداد جفت انواع مختلف کفش‌های متعلق به کودکان افزایش می‌یابد.

برای جلوگیری از ابتلا به پودوکونیوزیس و سایر بیماری‌های استوایی نادیده گرفته شده در کودکان در سن مدرسه که در مناطق آندمیک زندگی می‌کنند، استفاده از کفش‌های محافظ بیشتر مورد نیاز است.

مداخلات با هدف تشویق مالکیت چند جفت کفش باید از رویکردهایی استفاده کند که ظرفیت اجتماعی-اقتصادی خانواده‌های مبتلا به پودوکونیوز را نیز افزایش دهد.

قابل اعتماد و متخصص:
مقدمه
فواید کفش برای سلامتی در زمینه بیماری های استوایی نادیده گرفته شده به خوبی شناخته شده است. کفش علاوه بر محافظت و راحتی برای پاها، آسیب پذیری را در برابر طیف وسیعی از بیماری های مرتبط با پا کاهش می دهد.

نمونه‌های رایج بیماری‌های مرتبط با راه رفتن پابرهنه عبارتند از: زخم بورولی، لارو مهاجر پوستی، تنگیازیس، عفونت کرم قلابدار، عفونت کرمی منتقله از خاک، استرونژیلوئیدازیس و لپتوسپیروز. این بیماری ها عمدتاً کودکان بین 5 تا 15 سال را به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط تحت تأثیر قرار می دهند.

کفش همچنین یک متغیر مهم رفتاری مرتبط با ایجاد پودوکونیوز است. برخلاف سایر بیماری‌های مرتبط با پا، نسبت کودکان در سن مدرسه که تحت تأثیر پودوکونیوز قرار می‌گیرند، اندک است، زیرا تماس طولانی مدت پابرهنه با ذرات معدنی محرک در خاک برای توسعه بیماری ضروری است.