کشمشی که به عنوان انگور خشک نیز شناخته می شود، کشمش سبز درجه ۱ و ایده آل است. آنها هیچ گونه مواد نگهدارنده اضافه ای ندارند و حداقل فرآوری شده اند. با این حال، محتوای کالری و قند بالای آنها یک نقطه ضعف است.
کشمش انگور تخمیر شده است. رنگ قرمز مایل به قهوه ای هویت آنها است، اما آنها در رنگ طلایی نیز موجود هستند.
کشمش های سنتی معمولاً بدون مواد نگهدارنده اضافه شده در آفتاب خشک می شوند. رنگ قهوه ای میوه به دلیل فرآیند خشک شدن در هوا است.
کشمش طلایی در دستگاه
آب‌گیری خشک می‌شود و دارای دی اکسید گوگرد به عنوان ماده نگهدارنده است که به آن سایه طلایی می‌دهد.
هر دو نوع انگور از یک نوع انگور تهیه می شوند و سالم هستند. کشمش با وجود اندازه کوچکش یک ماده غذایی مغذی است.
کشمش معمولی به طور کلی به عنوان کشمش سیاه شناخته می شود و رایج ترین نوع انگور خشک است.
به طور معمول از انگور تامپسون بدون هسته که به مدت سه هفته روی کاغذ خشک شده است تهیه می شود. همچنین می توان آن را از انگور با هر رنگ پوستی تهیه کرد.
کشمش در طی فرآیند خشک شدن قهوه ای تا سیاه می شود. بافت شیرین و چسبناکی دارند.
آنها ممکن است هر از گاهی از داخل خیس شوند. با این حال، اگر بیش از حد خشک شوند، می توانند بافت شنی داشته باشند.
مویز زانتی کشمش تیره با طعمی مشخص و تند است. عرض آنها فقط حدود 1 سانتی متر است.
نام این کشمش از یک نوع انگور قدیمی گرفته شده است. آنها همچنین به عنوان مویز شناخته می شوند و اغلب در ترکیب با سایر کشمش ها در میوه های خشک مخلوط استفاده می شوند.
تاریخچه سلاطین به فرهنگ مغول باز می گردد. این کشمش با انگور سبز ترکی و در موارد نادر با انگور بدون هسته تامسون تهیه می شود.
سلطان ها رنگ طلایی دارند که گاهی شبیه زردآلو می شود. به دلیل رنگی که دارند به کشمش طلایی نیز معروف هستند.
